پس از یک ساعت استراحت و گرفتن عکس‌های جمعی و فردی، تعداد ۸ نفر از اعضای گروه ساعت ۱۱ به مسیر خود ادامه دادند و قرار شد یکساعت ادامه دهند و سپس به پناهگاه برگردند گروه در مسیر دره مال احمد حرکت کرده و تا چشمه کف او ساعت ۱۲/۱۵ رفتیم سپس در ساعت ۱۳/۳۰ به پناهگاه برگشتیم. و پس نماز و صرف ناهار و استراحت ساعت ۱۵/۲۰ به سمت درکه و برگشت به پایین حرکت کردیم و در ساعت ۱۹ به میدان درکه رسیدیم که کنار مسجد امیر المومنین (ع) ایستگاه صلواتی برقرار بود و همنوردان پس صرف چای، دمنوش، قهوه و شربت با یکدیگر خداحافظی کرده و به سمت منزل خود برگشتند و برنامه پایان یافت. کل مسیر از انتهای درکه تا پناهگاه کنار رودخانه با درختان سرسبز محیطی دلنشین و مفرح را برای همه همنوردان و دیگران فراهم می آورد.
عزیزان همنورد شرکت کننده در این برنامه آقایان:
- سلیمی سرپرست
- ‏محمدمراد فلاحی جلودار
- ‏کوروش حشمدار عقب دار
- ‏مجید تیموری امداد
- ‏پرویز فلاحی تصویر بردار و گزارش نویس
- ‏ناصر اسدی راهنما
- ‏حمیدرضا تولا
- ‏محمد کریمی
- ‏منصور محبی
- ‏یداله برنجی
- ‏حاج آقا محمدی
- ‏و نوجوان جدیدالورود عزیز پارسا حسینی
به امید اینکه دیگر دوستان عزیز هم با این گروه همراه شوند و به سلامتی خود بیافزایند و هم به ارتقاء گروه کمک کنند. ان‌شاءالله
دوستدار همه عزیزان پرویز فلاحی پناهِ پلنگ چال استراحتگاهی است که در سال 1349 به وسعت 300 متر مربع ساخته شد و در مسیر صعود به قله توچال، قله شاه نشین و امامزاده داوود قرار گرفته که کوهنوردان شب را در آن سپری می کنند. فاصله آن از میدان درکه حدود 2.5 الی 3 ساعت و از پناهگاه پلنگ چال تا قله توچال بسته به مسیر انتخابی تا فتح قله حدود 4 الی 5 ساعت راه است. کوهنوردان معمولا عصر راه می افتند، شب را در پلنگ چال به صبح می رسانند و صبح زود مسیرشان را برای صعود به قله توچال ادامه می دهند. اگر قصد دارید که از مسیر درکه به سمت یکی از مقصدهای یاد شده حرکت کنید بهتر است یک کوله پشتی به همراه داشته باشید که برای 7 ساعت در آن خوراکی های سبک مثل کشمش، خرما، لقمه نان و پنیر و گردو، یک بطری آب، کلاه نقاب دار، کرم ضد آفتاب، یک عدد سوت، چراغ قوه، پول نقد، لباس اضافی، یک نایلون کوچک برای زباله های شخصی و عصای کوهنوردی به همراه داشته باشید. فراموش نکنید بهترین زمان صعود به ارتفاعات البرز در اردیبهشت، خرداد، مهر و آبان است. در بقیه ماههای سال مسیر صعود به این قله از طریق جان پناه پلنگ چال یخ بسته است. از میدان درکه 6 کیلومتر کوهپیمایی تا جان پناه پلنگ چال در پیش دارید و از آنجا می توانید مقصد بعدی خود را انتخاب کنید. البته فراموش نکنید این مسیر از کنار دره پلنگ چال می گذرد که رودخانه ای زیبا در آن جریان دارد. بعد از 1.5 ساعت کوهپیمایی تند به مسیر جنگل های کارا می رسید که در یال های غربی دره پلنگ چال با شیب تند قرار گرفته است و پر از درختان میوه و چشمه ای می باشند. می توانید در بین راه از این جنگل زیبا هم دیدن فرمایید. اگر وارد مسیر جنگل کارا نشوید و مسیرتان را ادامه دهید تقریبا نیم تا یک ساعت راه به جان پناه پلنگ چال دارید. اگر قصد اقامت در پلنگ چال دارید باید بدانید که این استراحتگاه کلا ظرفیت 70 نفر را بیشتر ندارد و می توانید هم از اتاق های گروهی و هم خصوصی مردانه و زنانه استفاده کنید. البته هزینه ورودی و کرایه اتاق های آن را باید بپردازید. ساعت خاموشی 10 شب است و ساعت 7 صبح هم صبحانه را میل کنید و گرنه رستوران شلوغ می شود و آفتاب پهنه کوه را می گیرد و کوهنوردی در زیر نور خورشید بسیار طاقت فرسا خواهد بود. اگر مستقیم کوه را به سمت بالا طی کنید به ایستگاه پنجم تله کابین می رسید. توصیه اکید می کنم که اگر در زمستان قصد صعود به توچال را دارید از این مسیر به هیچ وجه استفاده نفرمایید چراکه علاوه بر سنگلاخی بودن و داشتن شیب های تند، خطر سقوط بهمن نیز شما را تهدید می کند. مسیر ایستگاه پنجم تله کابین توچال بسیار سخت است و مختص کوهنوردان و صخره نوردان حرفه ای می باشد. ایستگاههای این مسیر عبارتند از ایستگاه پنجم تله کابین، ایستگاه هفتم تله کابین و قله توچال. اما اگر از طرف شمال شرقی پناهگاه پلنگ چال به صعودتان ادامه دهید مسیری راحت تر را در پیش خواهید داشت.

نکات مهم برای کوهنوردی در پلنگ چال

1) توجه داشته باشید در قسمت های بالایی کوه هوا چند درجه خنک تر است و باید با توجه به فصل لباس مناسب همراه داشته باشید. در طول کوه پیمایی باید همواره آب آشامیدنی با خود داشته باشید و در فواصل منظم حتما آب بنوشید تا خدای نا کرده سلامتی تان به خطر نیفتد.

2) با توجه به محدودیت سرویس های بهداشتی همواره تمهیدات لازم در این راستا را از قبل به عمل آورید 6 ساعت کوه پیمایی مسیر کمی نیست.

3) دانه های روغنی، انجیر خشک، کشمش علاوه بر کم وزن بودن و سهولت در خوردن بسیار انرژی زا هستند سعی کنید در کوهنوردی همراه خودتان مقداری از آنها را داشته باشید.

4) یک سوت در طبیعت برای کمک خواستن کمک زیادی به شما می کند. پس همراه بردن یک سوت کوچک را فراموش نکنید.

5) چسب زخم، پانسمان، ژلهای مسکن درد، داروهای مسکن و کرم ضد آفتاب وعینک آفتابی، کلاه نقاب دار از لوازم ضروری در صعود به قله هستند.

6) ژل آتش زنه و فندک و یک پلاستیک زباله برای جلوگیری از خیس شدن در برابر رگبارهای بهاری و پاییزی نیز باید همراه کوهنوردان باشد.